Gdy zaszłam w ciążę, w głowie natychmiast zaczęłam snuć plany odnośnie pokoju dla dziecka. Wiesz, takiego żywcem wyjętego z jakiegoś magazynu wnętrzarskiego. Albo z Pinterest, o! Miał być super wygodny fotel do karmienia, biała ściana w groszki, półki pełne pięknie ilustrowanych książek i plakaty na ścianach. Jako że sytuacja nieco się pozmieniała i chwilowo zamiast pokoju dziecięcego, znowu mamy wynajmowane mieszkanie i jedynie skrawek przestrzeni w naszej sypialni, trzeba było plany odrobinę nagiąć. Przynajmniej na ten moment.
A ja lubię jak mieszkanie jest takie moje, nawet to wynajmowane. Lubię, gdy na ścianach wiszą jakieś ramki. I roślin dużo – koniecznie. Ulubione książki ułożone w stosik na komodzie. Te detale robią taką robotę, że ojacie. Niby nic, a jakoś tak przytulniej się robi. Tak bardziej po naszemu.